Zondag 26 april: zang en zon

Voor Elina en mij begon de rustdag niet echt rustig: de wekker was niet afgegaan dus werden we een half uurtje voor vertrek wakker door Yoo-Eun die bezorgd aanbelde… Gelukkig was de kerk om de hoek. We bezochten eerst een dienst voor zwakbegaafden. Het was mooi om te zien hoe tijdens het zingen enkelen voorin enthousiast stonden te springen en klappen en zwaaien. Na een uurtje daar te hebben gezeten werden we meegenomen naar de echte kerkzaal en daar maakten we nog de tweede helft van de kerkdienst mee. Vervolgens reden we met de auto naar een andere kerk om daar nog een kerkdienst mee te maken; deze kerk, Bundang Mae-il, heeft veel financiële steun gegeven aan onze reis. Daar hebben we ze uiteraard hartelijk voor bedankt.

We aten lunch in die kerk en kregen nog cadeautjes van de dominee. Hij had gestudeerd op het seminarie in Busan; dat gebouw is destijds met hulp van de GKV gebouwd, dus dit was een soort een bedankje daarvoor. Vervolgens brachten we de middag tot vijf uur door op onze kamers met inpakken, piano spelen (één van de kamers heeft een piano) en gewoon chillen. Om 5 uur gingen we naar de kerk, waar we met de kerkenraad zouden eten. Toen we daar aankwamen stond er inderdaad een tafel vol voedsel voor ons klaar, maar de kerkenraad was nergens te bekennen. Door de vrouwen die het eten hadden klaargemaakt werd ons duidelijk gemaakt dat zij later zouden komen en dat wij maar alvast moesten beginnen. Het duurde echter zo lang dat we uiteindelijk de kerkenraad alleen maar een handje hoefden te geven, want wij waren allang klaar toen zij aankwamen. Desalniettemin was het eten erg lekker.

Na het eten was het wachten op de drie KTS-studenten die nog langs zouden komen om een klein afscheidsfeestje te houden. Het grootste deel van ons gebruikte die tijd om nog even een eindje te lopen, want het weer was opnieuw heerlijk (we hebben gehoord dat het regent in Nederland; dat vinden we echt ontzettend zielig voor jullie). We liepen een eindje wijk tot we bij de ingang van een park kwamen. Dat park bleek heel leuk ingericht te zijn: er stonden muziekinstrumenten, een eindje verderop een straatartiest en uiteindelijk zelfs een fontein met water-, licht- en muziekshow. Daar zijn we een klein uurtje blijven hangen in de avondkoelte. Daarna liepen we, een ijsje in de hand, terug naar onze kamers; een fijne afsluiting van onze tijd in Korea. Nu hebben we een gezellig avondje; één van de Koreanen is inmiddels aangekomen en speelt met enkelen een spel, MJ speelt piano en Elina zingt en ik schrijf deze blog. Terwijl ik dit schrijf klinkt ‘Samen in de naam van Jezus’ door de kamer; dat lied past eigenlijk heel goed bij deze reis. ‘Want de Geest spreekt alle talen en doet ons elkaar verstaan’, ‘Samen bidden, samen zoeken, naar het plan van onze Heer’… Dat is wat mij betreft deze reis wel meer maakt dan een vakantie of een interessante studiereis: om mensen aan de andere kanten van de wereld te ontmoeten die dezelfde God willen dienen.