Vrijdag 17 april: Busan-business

Om eerst maar eens de cliffhanger op te heffen: Wildrik is veilig teruggekeerd, na een wilde avond uit in Chunan (lees: koffie drinken en praten met studenten). Omdat we vandaag een lange reis voor de boeg hadden mochten we uitslapen en hoefden we niet naar de ochtenddienst. We ontbeten weer bij de rector thuis en hadden toen een uurtje de tijd om onze koffers te pakken voor het weekend. Niet alles hoefde mee: we komen maandagavond weer terug op de KTS. Om 11 uur begonnen we met de inmiddels welbekende busjes aan de lange rit (5 uur!) naar Busan, een kuststad in het zuiden van Korea. Daar staat de Kosin universiteit met o.a. de bachelor Theologie; daar is ook de Kosin-kerk begonnen. Het weer was prachtig, dus konden we vanuit de auto het bergachtige landschap van Korea goed bewonderen. Het was opvallend dat naarmate we zuidelijker kwamen, de bomen steeds groener werden: de lente is duidelijk ook hier bezig met een opmars. Onderweg lunchten we in een (goed) wegrestaurant, een soort LaPlace met Koreaans eten.

Om 4 uur kwamen we aan bij de universiteit. Deze is een stuk groter dan de KTS, omdat er ook andere faculteiten dan alleen theologie zitten. Onze kamers waren ook groter dan de vorige, op de bovenste verdieping van het gebouw (dat ook al op een berg ligt) en uitkijkend over de zee. Groot minpunt is wel: geen Wifi... (dus familieleden, wees gerust: we leven allemaal nog, ook al appen we niet terug :) ). Wel staat op elke kamer een computer; vandaar dit verslag. We hadden maar even de tijd om onze kamers te bewonderen, want om half 5 stond een korte meeting met enkele bachelorstudenten gepland. Iedereen stelde zich kort voor en zij stelden enkele vragen, vooral over onze opleiding, wat de dames daar deden als ze geen predikant konden worden en roeping. Het was een goede ontmoeting en het was spijtig dat er niet meer tijd voor hen beschikbaar was: we moesten al gauw door naar een ontmoeting met de rector van deze universiteit. Hij ontving ons in zijn (grote, luxueuze) kantoor en vertelde over zijn school en zijn ideeen over theologie. Hij had een heel programma voor ons opgesteld, dat meteen inging: eerst eten, dan even naar het strand en vervolgens naar een vrijdagavonddienst in een megakerk.

Dus we sprongen weer de auto in. Op weg naar het restaurant konden we Busan goed bekijken, want het was spitsuur en er stond veel file. Voor mijzelf was het vooral een verrassing hoe groot de stad was: Busan telt zo'n 5 miljoen inwoners en is behoorlijk modern qua architectuur en infrastuctuur (in de juiste stadsdelen dan). Vooral een grote brug over een baai van nog maar 1 jaar oud was indrukwekkend en bood een mooi uitzicht. Het restaurant zat in het hippe centrum van de stad (met hoge gebouwen met flitsende lichtanimaties) en had een buffet van allerlei Koreaanse gerechten: erg lekker. Na het eten reden we een stukje verder naar het strand (ook in dat centrum). Het was inmiddels donker geworden en de brug waar we eerder overheen waren gereden was prachtig verlicht. Op het strand werden ook Romeinse kaarsen (vuurwerk) verkocht, dus de rector kocht er drie voor ons; we zijn goed verwend...

Rond 22:00 kwamen we in de kerk aan, waar de dienst al bezig was. De kerk was erg groot: hij had ruim 2000 leden. Nu waren er minder mensen, maar alsnog zat het zowel op de begane grond als op het balkon goed vol. We werden begeleid naar een stuk met VIP-plekken en kregen oortjes waarin het Koreaans vertaald werd in het Engels.Toen we aankwamen was het net tijd voor het hoofdgedeelte: lezing (matt. 22), een lied (Opw. 488, dus die konden we meezingen) en de preek. Het thema en de boodschap die de voorganger mee wilde geven was duidelijk: je moet God compleet liefhebben, en daarvoor moet je eerst zijn liefde ervaren. Hierover praatte hij een klein uur vol. We konden allemaal wel, zo bleek achteraf, kanttekeningen plaatsen bij zijn verhaal: zo was de exegese niet echt sterk, er werd heel makkelijk gedaan over het kruis en Gods liefde, het bleef nogal vaag hoe je dan tot dat ervaren kon komen en waarom Gods liefde zo belangrijk voor ons is, de ethische dimensie miste compleet, evenals enig noemen van de Heilige Geest....

We waren vooral onder de indruk van het gebed na de preek. De term 'koreaans gebed' (iedereen hardop zelf bidden) blijkt niet uit de lucht te zijn gevallen. Het is een overweldigende gebeurtenis: iedereen begint met het hard(!) uitroepen van Gods naam om vervolgens hardop te bidden. Men was opgeroepen naar aanleiding van de preek om ook naar voren te komen als je dat wilde: zodoende stond en knielde er een grote groep mensen voorin bij het podium om daar vol overgave te bidden. Sommigen met de handen omhoog, anderen heen en weer wiegend, anderen soms roepend, haast smekend... Ondertussen speelt de band dan muziek. Het is een heel vreemde situatie, omdat het prachtig is, en tegelijk zo onbekend: wij zijn dit niet gewend in onze kerken. Ook op andere momenten hebben we al gemerkt dat de Koreanen een prominente rol geven aan het gebed: daar kunnen wij nog wel eens van leren.

Vol met indrukken reden we (het was inmiddels bijna 12 uur) nog even naar een hoge bergtop middenin de stad, vanaf waar je alle kanten op de stad als een zee van lichtjes kon zien liggen. Dat was erg mooi en een nieuw gezicht, want ook dit soort steden hebben we niet in Nederland. Uiteindelijk waren we iets voor half 2 terug in onze kamers. En toen moest er nog een blog geschreven worden... (het is nu half 3, hoera). Morgen kunnen we behoorlijk uitslapen: negen uur ontbijt, 's ochtends nog wat de toerist uithangen in Busan en daarna naar Masan. Daar gaan we bij mensen thuis logeren, bijna iedereen apart.... Maar daarover meer.