Kennismaken met de Koreaanse Kerk

Vandaag neem ik, Wildrik, de pen even over van Lois. We zijn zoals gezegd in de kerk van Yoo-Eun's vader geweest. Hier zal ik zo meteen iets meer over vertellen. Eerst iets over mijn belevenissen bij mijn gastgezin. (Sorry voor het ontbreken van trema's etc., ik ben een beetje beperkt).

Gisteravond ben ik terecht gekomen bij de familie Kahn. Een vader, moeder, zoon (15) en dochter (14). Mochten mijn huisgenoten thuis hopen dat mijn skills met karten achterlopen op die van hen. Vergis je niet. Ik heb zojuist mijn skills nog geupdatet. Vanavond heb ik in Koreaanse stijl gegegeten met mijn gastgezin. Ze zijn ontzettend gastvrij. Maar gisteravond was nog veel interessanter. Ik heb eerst een bergwandeling gemaakt met gastheer en ben vervolgens met de familie naar een eerste verjaardagsfeest geweest. Het betrof een dochter van een collega van mijn gastheer. In Korea is dit eerste verjaardagsfeest ontzettend belangrijk. Het wordt groots gevierd met eten in overvloed. Dus ik zat gisteravond in een restaurant te genieten van een Koreaans lopend buffet. Dat is overigens ongeveer de tiende keer uit eten in de afgelopen week. Naar Koreaans gebruik werd er een prijs uitgereikt naar de gast die het verst heeft gereisd om aanwezig te zijn. Mensen uit Seoul konden denken wat ze willen met hun schamele vijf uurtjes autorijden. De prijs was van mij. Dus ik mocht op het podium de baby komen feliciteeren. Een tikkeltje ongemakkelijk allemaal, maar wel ontzettend cool natuurlijk. Op de avond moest de baby een voorwerp kiezen van een dienblad wat vervolgens iets zou zeggen over haar toekomstige leven. Omdat ze het geld had gepakt zou ze later rijk worden. Een interessante traditie die je als Nederland toch niet zo snel bijwoont. Ik heb het dus wel goed naar mijn zin bij mijn gastgezin. Het enige nadeel is dat alleen mijn gastheer Engels kan. Voor Koreanen is het Engels erg moeilijk om te leren. Ook de anderen hebben over het algemeen positieve verhalen over hun gastgezin. De gastgezinnen van Klaas, Alexander en Martin-Jan hebben samen gedineerd. Dat haalde de spanning er bij goed van af. Want laten we eerlijk zijn, het is best spannend om zomaar in een vreemde cultuur in een vreemd appartement met een familie te worden geplaatst. Soms kan het ook iets te vervreemdend zijn en in de vervreemding kunnen we thuis even missen. We houden van jullie!

Vanmorgen kwamen we rond een uur of tien elkaar weer tegen in de kerk. En wat voor een kerk. De kerk heeft zo'n zeven etages! Vandaag overdag hadden we weer genoeg tijd met elkaar. Koreanen vullen met kerkgang namelijk hun hele dagbesteding. Er is in de ochtend een dienst, er is in de middag een dienst en er is een heleboel te doen tussentijds. Ik begreeep van mijn gastheer dat dit niet betekent dat ook iedereen blijft. Hij gaf aan dat ongeveer de helft van de leden de hele dag blijft. Sommigen komen 's middags terug en anderen nemen genoegen met een eredienst. Vanmorgen werden we hartelijk welkom gegeten door de kerkenraad en in de eredienst. De vader van Yoo-Eun ging voor en hield een preek over hoe de vrede van Christus met de kerk moet zijn wil zij het evangelie uitdragen naar haar omgeving. In de middag was er namelijk een dienst speciaal voor niet-christenen. Het was een dienst met schitterende muziek. Er was een groot koor en er werden allerlei instrumenten bespeeld. Er wordt duidelijk een hoop moeite in de diensten gestoken. Na de ochtenddienst hebben we wederom de gastvrijheid van onze broeders en zusters genoten met eten in overvloed. De Koreaanse tafel mag nooit leeg staan, zo lijkt het. Vervolgens hadden we wat tijd voor onszelf om de kerk te verkennen, met kinderen te spelen en te tafeltenissen. Ja, dat kan allemaal in de Koreaanse kerk. Tegelijk waren er ook Bijbelscholen, muziekrepetities en allerlei andere activiteiten in de vele lokalen.

Om een uur of vier vond er een studentendienst plaats. In de kerk worden namelijk gedurende dag nog allerlei nevendiensten georganiseerd. Deze studentendienst hebben we bijgewoond. Na afloop van de dienst hadden we een gesprek met de studenten. Naar aanleiding van deze en meer gesprekken wordt het me steeds meer duidelijk dat sommige Koreanen echt heel hard werken. Het loopt nogal uiteen. Mijn gastheer werkt bijvoorbeeld gewoon veertig uur per week. Maar er zijn ook bedrijven waar ze gerust zestig uur per week werken. Veel middelbare scholieren studeren ontzettend hard om op de universiteit te kunnen komen terwijl veel studenten op de universiteit weer minder studeren. In mijn groep werd er verder gesproken over de omgang met homoseksualiteit en het huwelijk. Waar acceptatie van praktiserende homoseksualiteit bij ons onderwerp van gesprek is, wordt homoseksualiteit in de Koreaanse cultuur in de regel niet positief gewaardeerd. Over het geheel genomen zijn er veel overeenkomsten tussen de cultuur van Zuid-Korea en Nederland vanwege de westerse invloeden op Zuid-Korea. Tegelijk zijn er ook allerlei grote verschillen. Dit maakt de Koreaanse cultuur erg interessant en deze reis ook zo de moeite waard.

Ik zie dat ik alweer een vrij lang verhaal aan het tikken ben. Ik zou nog veel meer kunnen vertellen over wat wij kunnen leren van Koreanen en waar Koreanen volgens mij nog wel wat van ons kunnen leren, maar dat kunnen we ook vertellen als we weer thuis zijn. Na afloop van de studentendienst vond de middagdienst plaats waar een vrouwelijke evangelist een getuigenis hield. Ondanks een heftige longziekte gaf God haar in de loop van haar leven de nodige energie om te evangeliseren. Een mooi verhaal om te vertellen aan de vele gasten die in de dienst aanwezig waren. Na afloop van de dienst moesten er nog enkele foto's worden gemaakt en namen we weer afscheid van elkaar. En nu zit ik op de bank bij mijn gastgezin terwijl de kinderen hier fanatiek Mario Kart aan het spelen zijn.

Het was een interessante dag en we hebben weer veel indrukken opgedaan. Morgen vertrekken we uit Masan om weer richting Chunan te gaan. Helaas heb ik geen foto's. Misschien volgen die nog. Tot horens!